Terapia ponownego zjednoczenia to terapia sądowa mająca na celu zjednoczenie rodziców i dzieci oraz naprawienie relacji rodzic-dziecko. Zwykle odbywa się to w kontekście rozwodów o wysokim poziomie konfliktu.
Jest wiele powodów, dla których relacja rodzic-dziecko mogłaby zostać uszkodzona podczas rozwodu. Jeśli przed rozwodem dziecko było przedmiotem znęcania się, bądź też brakowało zaangażowania względem dziecka ze strony rodzica, dziecko to może czuć się wobec niego wyobcowane. Pojęcie wyobcowania jest używane przez profesjonalistów, aby opisać uzasadnione odrzucenia rodzica przez dziecko. Jeśli jednak odrzucony rodzic przez wiele lat darzył dziecko miłością i utrzymywał z nim dobrą więź (w przypadku braku znęcania się nad dzieckiem) i nagle ów związek zmienia się po rozwodzie rodziców, wtedy odrzucenie jest najprawdopodobniej nieuzasadnione i może być przyczyną ataku jednego z rodziców na związek dziecka z drugim z rodziców.
Terapia zjednoczenia zwykle zaczyna się od prośby jednego z rodziców, poszukującego w sądzie pomocy w odbudowaniu kontaktu i emocjonalnego związku z dzieckiem. W wielu przypadkach drugi rodzic może odmówić odnowienia stosunków na linii rodzic-dziecko, dlatego najlepiej jest, kiedy terapia jest zalecona przez sąd. Nakaz sądowy powinien zawierać rekomendacje i umowę o świadczenie usług przez terapeutę, jak również powinien uwzględniać oczekiwania dotyczące współpracy obojga rodziców i sankcje nanoszone w przypadku ich nieprzestrzegania. Cele leczenia powinny być jasno określone, z głównym zamiarem naprawy uszkodzonego związku i stopniowego zwiększenia kontaktu między dzieckiem, a rodzicem. Ponieważ na pierwszy rzut oka trudno jest ocenić, co powoduje wyobcowanie, ważne jest, aby terapeuta przeprowadził dokładną ocenę w celu ustalenia przyczyn zakłócenia relacji.
Aby przeprowadzić dokładną ocenę, terapeuta powinien zacząć od rozmów z obojgiem rodziców. Zarówno rodzice, jak i dziecko powinni zostać wysłuchani. Mimo, iż doświadczenia i odczucia dziecka są bardzo ważne, doświadczony ds. zjednoczenia zwróci uwagę na ogólne funkcjonowanie rodziny, nie tylko na objawy dziecka. Leczenie zwykle koncentruje się na zmianie wzorców interakcji rodzinnych, a nie na pojedynczej osobie uważanej za pacjenta. Terapeuta powinien zaangażować obojga rodziców, a następnie zacząć pracować na restrukturyzacją niezdrowych dopasować i wzorców interakcji.
Ważne, aby pamiętać, że dziecko, które zmuszone jest do odrzucenia jednego z kochanych kiedyś rodziców w celu uszczęśliwienia drugiego jest ofiarą emocjonalnego znęcania się. Dzieci z natury kochają, potrzebują i identyfikują się z obojgiem rodziców, jako, że każdy z nich miał równy wpływ na to, kim dzieci się stały. Aby dzieci odpowiednio się rozwijały i kształtowały swoją tożsamość, muszą mieć świadomość, że mają prawo kochać obojga rodziców. Pomaganie rodzicom w zrozumieniu tej podstawowej potrzeby jest głównym celem terapii zjednoczenia.
Szukając terapii zjednoczeniowej, terapeuta powinien być bardzo ostrożnie dobierany, jako, że wielu z nich nie ma doświadczenia w systemach rodzinnych ani w dziedzinie rozwodów o wysokim poziomie konfliktu. Tacy terapeuci nie są uprawnieni do wydania właściwej oceny, bądź do interwencji w przypadkach takich rodzin. Co więcej, terapeuci, którym brakuje specjalistycznego szkolenia w zakresie terapii zjednoczenia, mogą w rzeczywistości spowodować więcej szkód niż korzyści poprzez błędne zdiagnozowanie lub wzmacnianie niezdrowych dopasowań. Zalecani są terapeuci małżeńscy i rodzinni (MFT), ponieważ przechodzą oni najobszerniejsze szkolenia z teorii rodzinnych i są najbardziej wykwalifikowani i przygotowani do interwencji w przypadku zakłóceń w relacjach rodzinnych .
Autor artykułu: MICHELLE JONES, LCSW
Michelle jest dyrektorką Concordia Families – centrum leczenia oferującym usługi związane z ponownym zjednoczeniem, sądowymi opiniami, terapiami dla rodziców, ocen potrzeb w zakresie leczenia rodzinnego oraz profesjonalne seminaria i zajęcia edukacyjne.